Przebieg demontażu samochodów Edytuj Proces demontażu pojazdów samochodowych uzależniony jest od wielu czynników związanych z wyposażeniem zakładu[2]. Z tego względu możliwe są nieznaczne odstępstwa od wskazanych w dokumentach ustawodawczych i wykonawczych, określających funkcjonowanie instalacji demontażu samochodów. Odstępstwa mogą dotyczyć jedynie sposobu demontażu związanego z pozyskiwaniem części i zespołów do ponownego zastosowania, jak również proponowanego wyposażenia (narzędzia i urządzenia) oraz w niektórych przypadkach kolejności i zakresu przeprowadzanych operacji. Natomiast procedury funkcjonowania zakładu są wyraźnie określone, a sposób ich realizacji precyzyjnie opisany w technologii demontażu pojazdów. Osobny artykuł: Technologia demontażu pojazdów. Typowe operacje przy demontażu Edytuj Operacje, które muszą być wykonane ze względu na bezpieczeństwo i ochronę środowiska[1]: Pomiar masy własnej pojazdu dostarczonego do demontażu. Demontaż akumulatora z pojazdu i umieszczenie go w specjalnym pojemniku (operacja niebezpieczna) Demontaż poduszki powietrznej (operacja niebezpieczna) Osuszenie pojazdu z płynów (operacja niebezpieczna): paliwa, gazu CNG ze zbiornika i z instalacji gazowej (tylko urządzenie specjalne), oleju silnikowego, oleju przekładniowego (skrzynia biegów, przekładnia główna, mosty), oleju z układu wspomagania kierownicy, oleju z amortyzatorów (przy demontażu podzespołu), płynu chłodzącego, czynnika z układu klimatyzacji (tylko urządzenie specjalne), płynu niezamarzającego ze spryskiwaczy szyb, płynu hamulcowego (tylko urządzenie specjalne – próżniowe) oleju ze sprężyn gazowych (przy demontażu podzespołu). Demontaż filtrów paliwa, oleju, powietrza i nawiewu. Demontaż zbiornika gazu. Operacje, które należy wykonać ze względu na potrzeby recyklingu: Demontaż gaśnicy. Demontaż narzędzi, trójkąta ostrzegawczego i podnośnika. Demontaż drzwi i pokryw. Demontaż siedzeń. Demontaż szyb i uszczelek. Demontaż kół i opon. Demontaż silnika, przekładni i elementów osprzętu (np. alternatora, rozrusznika, wału napędowego). Demontaż katalizatorów (składować według przepisów). Demontaż i segregacja tworzyw sztucznych (w tym zderzaków, desek rozdzielczych, reflektorów, nakładek, listew itp.). Demontaż tapicerki i pianek. Demontaż wykładzin. Demontaż instalacji elektrycznej. Strzępienie (rozdrabnianie) karoserii z pozostałymi elementami (tylko w strzępiarce)[1]. Segregacja części i materiałów do: recyklingu, ponownego użycia i odpadów. Pomiar mas materiałów przeznaczonych do recyklingu i odpadów. Od roku 2010 sukcesywnie na terenie Polski wzrasta liczba stacji demontażu pojazdów samochodowych. W czerwcu 2010 roku było zarejestrowanych 689 tego typu obiektów, a w grudniu 2012 liczba ich zwiększyła się do 792. W kwietniu 2015 roku województwem o najbardziej rozbudowanej sieci stacji demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji było województwo wielkopolskie z liczbą 118 stacji, na drugim miejscu województwo śląskie - 107, a na trzecim mazowieckie, posiadające na ten czas 103 stacje. Województwami o najsłabiej w tym czasie rozbudowanej sieci stacji demontażu były województwa opolskie (23 stacji) i świętorzyskie (24 stacje)[3]. Technologia demontażu pojazdów – wiedza w zakresie metody wytwarzania (przetwarzania) pojazdów (samochodów), uzyskania określonego, zaplanowanego efektu przemysłowego lub usługowego. Proces technologiczny jest dziedziną działalności inżynieryjnej. Pojazd, jako produkt w procesie przetwarzania, wymaga określonego, opisu procedur technologicznych. O ich doborze decyduje wiele czynników: techniczny (narzędzia); ekonomiczny (koszt, czas); społeczny (obwarowania prawne, bezpieczeństwo, wygoda). Zakładem, realizującym proces rozbiórki pojazdów jest stacja demontażu pojazdów, gdzie nakazana jest określona procedura demontażu z zachowaniem właściwej kolejności, zawartej w "technologii demontażu pojazdów"[1], jak: dostawa, wyładunek i ewidencja pojazdów samochodowych; przejściowe (czasowe) magazynowanie pojazdów; usuwanie substancji (produktów) niebezpiecznych znajdujących się w samochodzie; demontaż i odzysk selektywny materiałów (z uwzględnieniem pełnej segregacji; oczyszczenie i przygotowanie materiałów do transportu; przejściowe magazynowanie materiałów przeznaczonych do wykorzystania albo unieszkodliwienia w specjalnych kontenerach i pojemnikach; magazynowanie i sprzedaż części przeznaczonych do dalszego użytku. Złomowanie – uznawanie za nienadające się do dalszego użytkowania środków technicznych zużytych lub uszkodzonych, sklasyfikowanych jako nienadające się do naprawy lub remontu, ale także przestarzałych technicznie lub zbędnych. Złomowanie polega na: wycofaniu z użytkowania, zdemontowaniu, rozebraniu na części, wykorzystaniu elementów nadających się do dalszego użytkowania, zutylizowaniu pozostałych elementów. W oficjalnej terminologii rachunkowości jest to likwidacja środka trwałego. Formalnej likwidacji podlegają też środki trwałe zaginione. Ze względu na skutki

Złomowanie – uznawanie za nienadające się do dalszego użytkowania środków technicznych zużytych lub uszkodzonych, sklasyfikowanych jako nienadające się do naprawy lub remontu, ale także przestarzałych technicznie lub zbędnych. Złomowanie polega na: wycofaniu z użytkowania, zdemontowaniu, rozebraniu na części, wykorzystaniu elementów nadających się do dalszego użytkowania, zutylizowaniu pozostałych elementów. W oficjalnej terminologii rachunkowości jest to likwidacja środka trwałego. Formalnej likwidacji podlegają też środki trwałe zaginione. Ze względu na skutki finansowe oraz wpływ na środowisko sposób złomowania regulują zwykle przepisy prawa. Ze względu na złożoność techniczną zadania, złomowaniem pewnych rodzajów środków technicznych zajmują się wyspecjalizowane przedsiębiorstwa, np. stocznia złomowa. Przykładowo: jedyną możliwością legalnego pozbycia się starego samochodu jest oddanie go do punktu kasacyjnego. Zaświadczenie jest podstawą do wyrejestrowania pojazdu – a w konsekwencji zniesienia obowiązku wnoszenia opłat związanych z użytkowaniem. Złomowanie jako jeden z etapów przygotowania metalowych części pojazdów do dalszego wykorzystania nie może być utożsamiany z całościowym procesem recyklingu składającego się z innych etapów przygotowania materiałów metalowych do ponownej przeróbki. Etapy recyklingu mat. metalowych: pozyskanie metalowych elementów pojazdu wstępne oczyszczenie i separacja materiałów nienadających się do ponownego wykorzystania (np. usunięcie powłok lakierniczych, powłok Nr,NmR,EmC) segregacja elementów metalowych ze względu na rodzaj metalu oraz stopień zużycia przetworzenie elementu metalowego na surowiec do produkcji nowego elementu wytworzenie produktu z przetworzonego materiału i wprowadzenie do użytku (produkt porecyklingowy) Po przejściu wszystkich wymienionych etapów można uznać materiał za poddany całościowemu procesowi recyklingu.

Skup Samochodów Poznań 

Złomowanie Kasacja Poznań